Training Taalwrijven

We zijn nu drie weken in Coronaquarantaine. Ons werk als taal/cultuurtrainer, is net als dat van vele anderen, compleet veranderd. Vóór de crisis zagen we onze klanten toch vooral in het echt. Op prachtige unieke trainingslocaties aan historische grachten en met lunches in gezellige cafétjes. Nu zien we ze via een Zoom-, Skype-, Teams- of belsessie. Dat heeft zo zijn voordelen.  

We hoeven ons niet te verplaatsen. Dat scheelt tijd. Je duikt meteen na het douchen en de hond uitlaten, achter je computer en je bent aan het werk. De cursisten zien jouw thuissituatie en jij ziet die van hun. Dat levert grappige situaties op. Soms loopt er even een kind of een huisdier in beeld. Of een huisgenoot denkt mee over een spelling, vertaling of oefening. Dat zorgt ook voor leuke competities, spelelementen en soms een echtelijk akkefietje.

Online werkt

De aanbiedingen van online trainingen vliegen je intussen om de oren. Je kan alles leren online, ook taarten bakken, websites bouwen of je business ‘sky high’ laten renderen. Begrijpelijk natuurlijk. Iedere coach, trainer en docent probeert zijn boterham op noodzakelijke afstand te verdienen. De online techniek maakt dat ook gemakkelijk. Met chatfuncties, schermdelen, ‘muten’ van de extraverten en ‘thumbs uppen’ voor de harde werkers. Maar het is toch niet hetzelfde.

Ik zie het aan mijn dochters die urenlang online contact hebben, maar snakken naar echte ontmoetingen met hun vriend(en)innen. Vanochtend op nu.nl een artikel over een geheime opening van een tapasbar in Waddinxveen waar de bezoekers gigantische bekeuringen riskeerden om toch gezellig samen te kunnen eten. En zelfs de wereldkampioen gamen, Victor Goossens, organiseert game-clinics met e-sports-talenten, je raadt het nooit, in een fysieke trainingsfaciliteit waar hij de e-sporters persoonlijk kan trainen! Je zou denken dat dit heel simpel online kan, maar nee, dat werkt toch ook beter in het echt.

Online trainen werkt prima, zeker nu het moet. Maar ook ik mis echt contact en echte verbinding. Het is moeilijker om tussen de regels door te voelen wat iemand denkt en bedoelt. Je kunt de uitdrukkingen op de gezichten niet zo goed lezen. En de ontmoetingen zijn minder levendig en geven minder energie. Ik heb het idee dat ik meer aan het zenden ben, dan dat er een uitwisseling en interactie plaatsvindt.

Taakgericht vs Relatiegericht

Voor de Franse professionals moet de quarantaine nog vervelender zijn dan voor ons hier in Nederland. Want contact maken gaat gewoon anders. Dit moet je zeker weten als je nu of na Corona (weer) zaken wilt doen in het Frans.

De Nederlanders zijn meer taakgericht. De Fransen meer relatiegericht. Echt contact is voor Nederlanders net iets minder belangrijk. Als iemand zijn werk goed doet, dan kun je hem of haar al snel vertrouwen en dus samenwerken. In Frankrijk moet je iemand eerst goed leren kennen, weten hoe iemand is, pas daarna kun je zakendoen. Taal is daarvoor erg belangrijk. Je maakt contact, deelt kennis, discussieert en speelt met taal. Zo werkt zakelijk verleiden. De conversatie is veel minder direct dan wij gewend zijn. Je moet goed kunnen voelen tussen de regels door wat er bedoeld wordt. Er is veel meer context nodig. Roland Barthès, de Franse literatuurcriticus en filosoof verwoordt dat zo:

“Le langage est une peau : je frotte mon langage contre l’autre. C’est comme si j’avais des mots en guise de doigts, ou des doigts au bout de mes mots. Mon langage tremble de désir.”

(“Taal is als huid: ik wrijf mijn taal tegen die van de ander. Het is alsof ik woorden als vingers heb, of vingers aan het einde van mijn woorden. Mijn taal trilt van verlangen.”)

Mon Dieu, wat verlang ik naar taalwrijven. Met echte personen in dezelfde ruimte.

Laten we hopen dat het na 28 april weer kan. Voor alle professionals M/V die in mei en daarna willen leren taalwrijven in het Frans: je kunt je nu al aanmelden via muriel@taleninstituut-nederland.nl of fabienne@cestfab.com.