Wij woonden met het gezin jarenlang aan de Côte d’Azur, vlakbij Nice en wat ik nog steeds het meeste mis van die tijd is de ‘geur’. Telkens als ik er weer eens ben, ruik ik het; de gecombineerde geur van pijnbomen, warme aarde, bepaalde plantensoorten en de zee. Wat zou het toch heerlijk zijn als je die geur zou kunnen vangen in een flesje, zodat je thuis maar even hoeft te snuiven en terug bent in een ander tijdperk van je leven.

Geur is een belangrijk en tot voor kort ondergewaardeerd zintuig. Veel Corona-survivors realiseren zich dat waarschijnlijk nu meer dan voorheen. Niet kunnen ruiken is verschrikkelijk. Maar voor iedereen met een werkend reukorgaan is ruiken hoe het rook in vervlogen tijden binnenkort met één druk op de knop te organiseren.

Odeuropia is een samenwerkingsverband van vijf Europese landen. Met een EU-subsidie wordt gewerkt door historici, chemici, parfumeurs en Artificial Intelligence teams aan een enorm project. Met ‘olfactory and history heritage’ is het de bedoeling om de geuren van de Europese geschiedenis van het jaar 1600 tot heden weer te kunnen ruiken. Dat gaat ongeveer zo.

Zo’n 250.000 schilderijen en eenzelfde aantal teksten en boeken uit verschillende tijdperken worden gescand. Met Artificial Intelligence wordt automatisch bepaald wat er allemaal te zien of te lezen is. Alle voorwerpen, mensen, dieren, planten, en zelfs het weer van die dag krijgen een geurcode. En met al die geurcodes bij elkaar kun je dan precies ruiken hoe het in die tijd en bij de creatie van het kunstwerk moet hebben geroken. Dankzij deze computerneus kun je dan niet alleen het schilderij van Rembrandt of Vermeer zien, maar dus ook ruiken. Dat voegt een hele nieuwe dimensie toe aan de beleving van kunst.

Het olfactorisch Europees erfgoed wordt gearchiveerd in een online Encyclopaedia of Smell Heritage waar bedrijven en musea gebruik van kunnen maken. Deze geuren hebben belangrijke historische waarde en vanaf 2023 kan iedereen ook met zijn neus het verleden verkennen.

Hoewel het tussen de Europese landen niet altijd rozengeur en maneschijn is en is geweest, brengt dit project, waarbij Nederlanders, Fransen, Engelsen, Duitsers en Slovenen moeten samenwerken, het Europese ‘samen’-gevoel toch iets dichterbij.

Wil je ook snuffelen aan een andere taal en cultuur en een internationale samenwerking beter laten verlopen, neem dan contact met ons op. We zullen je in geuren en kleuren zoveel mogelijk op pad helpen.

Bronnen:

https://odeuropa.eu/

https://drive.google.com/file/d/1tk-0nvdRITCNJOHHpzvGCQeth9aa7r8Y/view

https://drive.google.com/file/d/1tk-0nvdRITCNJOHHpzvGCQeth9aa7r8Y/view

Schelden met ziektes, ik geloof dat de Nederlander het enige soort is dat daarvan een gewoonte heeft gemaakt. Als ik onze cursisten Nederlands uitleg dat je in Amsterdam wel eens voor ‘Kankerlijer’ kan worden uitgescholden, is de shock enorm. Want dat is in andere landen echt uit den boze. Ook in Frankrijk waar zeer veel en ook zeer grof gescholden wordt, vindt men dat ‘extrèmement bête’.

Lachen met ziektes is daarentegen een heel ander verhaal. Daarover zijn de Nederlanders dan weer heel serieus. Bij een ziekte hoort blijkbaar wél schelden maar géén humor. De publiciteit en de voorlichting van kankerstichtingen is serieus, somber en zeker niet om te lachen. Als je de reclames van Nederlandse kankerstichtingen vergelijkt met soortgelijke campagnes in Frankrijk, dan zie je een bizar cultuurverschil.

Kijk maar eens naar deze borstkanker-uiting van de Nederlandse Pink Ribbon. Borstkanker komt vaak voor. Een op de zeven vrouwen krijgt ermee te maken. In Nederland net zo vaak als in Frankrijk. Van de Nederlandse uiting krijg ik kippenvel en pijn op de borst. De muziek is onheilspellend, de achtergrond is donker, de vrouwen kijken je indringend aan. Het is ronduit angstaanjagend.

Zo fris en luchtig is dan deze Franse equivalent. De borsten worden vergeleken met kleurige tomaatjes, de pastelkleuren zijn fris en vriendelijk en de uitnodiging simpel: Hoe eerder je het weet, hoe makkelijker de behandeling.

Laten we voor de bewijsvoering ook de mannenkankerproblemen onder de loep nemen. Daarvoor is in Nederland veel minder aandacht en bekendheid, maar daarmee niet minder vervelend en gevaarlijk. De stichting Movember heeft een actie waarbij mannen in november worden aangespoord hun snor te laten staan om aandacht te geven aan het probleem. Getuige deze commercial.

De Franse equivalent is buitengewoon geestig. De ballen van de man worden vergeleken met jeu-de-boules-ballen of zelfs met bowlingballen. De mannen wordt aangeraden zeer zorgvuldig met hun balmateriaal om te springen, want je bent een eikel (un gland) als je dat niet doet.

 Wat vinden jullie, lieve lezers: welke commercials vind je aansprekender, effectiever en zetten beter aan tot actie?

Door het bestuderen van cultuurverschillen leren we over anderen, maar misschien leren we nog veel meer over onszelf. Er valt sowieso nog veel te leren. Wil je een nieuwe taal beter spreken en de bijbehorende cultuur leren kennen, dan zien we je hopelijk in goede gezondheid bij ons in het Taleninstituut.